عشق الکی


تنها من و تو بودیم!{مجتبی قلوزی}

تنها نگاه بود و تبسم ، میان ما
تنها نگاه بود و تبسم.
اما...نه
گاهی که از تب هیجانها
بی تاب میشدیم
گاهی که قلبهامان می کوفت سهمگین
گاهی که سینه هامان
چون کوره می گداخت
دست تو بود و دست من
‌ــ این دوستان پاک ــ
کز شوق سر به دامن هم میگذاشتند
وز این پل بزرگ
ــ پیوند دستها ــ
دل های ما به خلوت هم راه داشتند.
....
تنها نگاه بود و تبسم میان ما
ما پاک زیستیم
ما پاک سوختیم
ما پاک باختیم.

من شماره ۱۳ هستم

از گلها نوشتم گلهای باغچه زندگی دیگر نروئید و آن یک گل که روئید پر پر شد
از عشق نوشتم عشق در زندگی ام یا پایانش جدایی  بود یا پایانش گریه و زاری بود  و یا زود گذر بود .......!
اما از دوستی و محبت که نوشتم خاطره آن همیشه افسانه ها و قصه ها در صحنه روزگار باقی میماند .......!
پس مینویسم هنوز از محبت و دوستی .... مینویسم تا غوغا بر پا کنم......!

از بهار نوشتم بهارم تبدیل به خزان شد
از باران نوشتم  دیگر باران نبارید  و همه جا خشک و بی آب شد
از ستاره ها نوشتم دیگر ستاره ای در آسمان زندگی ام ندیدم و آسمان تیره و تار شد
از خورشید نوشتم!خورشید همیشه در پشت ابرها بود و یا وقتی از پشت ابرها بیرون می آمد غروب میکرد......!

با نگاهت منو نزن خو

نگاه تو همچنان کمرنگ و کمرنگتر میشود تا آنجا که من از ترس محو شدن نگاهت چشمانم را برای همیشه میبندم و با یاد نگاهت زندگی میکنم؛ و با یاد نگاهت برای همیشه همراه مرگ میروم.....

برو نمیخواهمت