پرنده

جون پناه ...

ای پرندای مهاجر ای همه شهوت رفتن فاصله قد یک دونیاس بین دونیای تو با من تو رفیق شاپرک ها من تو فکر گلمونم تو پی عطر گل سرخ من حریص بوی نورم دونیای تو بی نهایت همه جاش مهمونی نور دونیای من یک کف دست روی سقف سرد یک کوه من دارم تو آدمک ها میمیرم تو برام از پرییا قصه میگی من توی حیله وحشت می پوسم تو برام از خنده چرا قصه میگی کوچه پس کوچه خاکی در و دیوار شکسته آدمهای روستای با پاهای پینه بسته پیش تو یک عکس تازس باسه آلبوم قدیمی یا شنیدن یک قصص از یک عاشق قدیمی ای پرندی مهاجر ای همه شوق پریدن خستگی یک کول بار روی رخوت تن من مثل یک پلنگ زخمی پر وحشت نیگاهم میمیرم اما هنوزم دومبال یک جون پناهم ...