شهر عشق

شـــــــــهــــــر عــــشــــق

  همیشه با تومی مانم اگر با شی
    اگر عاشق و مرد خط باشی
      و کاری می کند با تو تب این عشق       که از عاشق ترین ها سر باشی
         و من تصویر خود را در تو می بینم
          که آن آئینه هم آیئنه تو باشی
           دل من در تب عشق توخواهد سوخت
             اگر مانند آتش شعله ور باشی
               مبادا روزی از تو بی خبر یاشم
                 و یا از حال و روزم بی خبر باشی
                   رفیق غربت من ای تمام امید من
                       حضور تو ست که گرم از نگاه خورشیدم
                          چه می شد ای همه خوبی اگر کنار دلم
                            همیشه سفره ای از شعرهات می چیدم 
                               زمان رفتن تو آسمانم ابر بود
                                  اگر چه لحظه تنهایی ام تو بودی و من
                                    چرا حضور تو را در دلم نفهمیدم؟
                                       خیال توست که اینقدر در خودم ماندم
                                           بی یاد تو از شهر عشق تبعیدم

چشمای زیبای تو

به اطمینان چشمان زیبای تو

 

چشمشانم را بسته بودم.آری چشمانم را که همیشه رو به حقایق باز بود اینبار به اطمینان چشمان زیبای تو بستم.تا لحظه ای من نیز در رویاهای شیرین خود غرق شوم.و در آن رویاهای شاید کودکانه کلبه ای بسازم که در آن فقط من باشم و تو ،و هیچ نگاه بیگانه ای را اجازه ی ورود نباشد.کلبه ای ستونهاش همه از مهروصفا و سقفش از پاکی و صداقت.کلبه ای که در آن عشق باشد و دیگر هیچ.آری کلبه ی کوچک آرزوهایم را ساختم و حال وقت آن بود که تو را با خود همراه کنم.پس چشمانم را گشودم ولی ناگهان در اطراف خود قفسی دیدم.آری قفسی که تو با خاطراتت برایم ساخته بودی .و من را که به اعتماد تو چشمانم را همچون کودکان بسته بودم تنها و سرگردان در آن رها کرده بودی.

((نمیدانم چرا قلعه ی زیبای آرزوهایم را با ماسه های نرم ساحلی ساختم که در برابر امواج زیبایی و غرور دریای پر تلاطم روحش ،سرنوشتی جز نابودی برایش رقم نخورده بود.))