یادآور همراز!{مجتبی قلوزی}

یاموریم !

اگر کسی تو را آنجور که می خواهی دوست ندارد - به این معنی نیست که تو را با تمام

وجودش دوست ندارد .

دلم میخواست با هم تنهایی رو قال بزاریم  من و !{مجتبی قلوزی}

آمد اما در نگاهش آن نوازشها نبود چشم خواب آلود اش مستی رویا نبود

نقش عسق و آواز از چهره دل شکسته بود چشم شیدایی در آن آیینه شیدایی نبود

لب همان لب بود اما بوسه اش گرمی نداشت دل همان دل بود اما مست و بی پروا نبود

نمی ارزه

چی بگم وقتی آفتاب نمیتابه .... بارون نمیباره .....وقتی مرغ زخمی شده روی دیوار خونمون نمیناله ...... و قتی دیواری به دستی به دستی نمیلرزه .... دل سلاخی از این دل پر از خون نمیترسه..... زندگی به این همه غم نمیارزه .... نمیارزه

دوستت میدارم!{مجتبی قلوزی}

به خاطر هر چی چیر پاک و خوبی که تو داری دوستت میدارم

من به اندازه تو تنهایم

نه که پیر انه سرم را هوا و هوسی است!

در بهاران وجودم نشکوفید گلی

تا به خود آمدم از دور خزان پیدا شد

پیش ار  آنی زمستان و برفی باشد باغ  عمرم چه زمستانی  شده است!

در نگاهت چیزی است که به رویای  سحر گاهی بارانی میماند

در صدایت چیزی است که به آهنگ پر پروانه و عبور ابری ساکت میماند

در صدایت چیزی است که به خواب سوسن ها در حریر شب مهتابی جنگل میماند

چه غروری است در اندیشه و احساس من اینک!که تو در فکر منی

که خیال تو مرا دور میسازد از ورطه ی تنهایی من اه ای موج رهایی!

ساحل خسته و تنهایی مرا در بر گیر

یادآور همراز!{مجتبی قلوزی}

به یاد آور که زندگی من باد است و چشمانم دیگر نیکویی را نخواهد دید

چشم کسی که مرا می بیند دیگر من نخواهم نگریست

و چشمانت برای من نگاه خواهد کرد و من نخواهم بود

چقدر سخته

چقدر سخته !{مجتبی قلوزی}

چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی و هزار با تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب بگی : گل من باغچه نو مبارک ....

 چقدر سخته که حرمامو گوش ندادی چقدر سخته که آبرو خودتو بردی  نمیتونم ببخشمت ولی سعی میکنم فراموشت کنم

چه قدر سخت تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی‌ ، حس کنی هنوزم دوسش داری.....چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده....چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی....چه قدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه هنوزم دوسش داری.......

        نوشته تقدیم به عشق الکی واقعی خودم  همونی که فرار کرد   دختر پاییزی شیوا

همسفر عشق

امدم اما ...... کجایی؟.!{مجتبی قلوزی}

آمد شبی دگر که دوباره رها شود

از فکر تو حس محبت و احساس
آرام ترین شبی است که با توام ولی سکوت
از من سکوت است و از تو یکسره سکوت
میدانمت که به چه خوابی و زچه خواب رفته ای
با دل چه رازها که در این شب نگفته ای
اری تو با هزار ناز خفته ای
در شب چو زوزه ای بی قرار نشسته ام
همرنگ شاد غنچه ای از تو شکفته ام
سرد است هوای خانه چه بی صدا
امابه گرمی صدای تو من گرم نشسته ام
بشنو صدای مرا نه سکوت مرا
بشنو نیایش شبانه و الله گفتنم
من تارکم بی تو؛ ولی با تو روشنم
هرچند صدای سکوت را نمیشکنم
من یکسره حرفم پر از سخنم..

پاینده و استوار باشید

...یا حق 

وقتی تو آمدی

درد دو دل

  

هرف را باید زد!
درد را باید گفت!
سخن از مهر من وجور تو نیست
سخن از
متلاشی شدن دوستی است
و عبث بودن پندار سرور آورمهر
آشنایی با شور!
و جدایی با درد!
و نشستن در بهت و فراموشی
یا غرق غرور؟! 

رنگ عشق

خیلی وقته دیگه بارون نزده
رنگ عشق به این خیابون نزده
ابر چشمام پره اشکه ای خدا
وقتشه دوباره بارون بزنه .

سودی

گل عشق{{مجتبی کرمانشاهانی}}

               شبا که من به یادتم به یاده حرفایه توهم             

                                                  شبا که من یادتم  بدون که بی تابتم

            تو خلوته تنهایم   به یاده حرفایه توهم               

                                                 چشمایه شهر تو خوابه و منم که بی خوابه تو هم

            هر جا که هستم هر جا که هستی   اگه با کسی نشستی 

                                      لحظه ای هم یاده من کن اونی که قلبشو شکستی

            دله من نداره باور بی تو شده اخر 

                                                  تو با دستایه لطیفه گل عشق رو کردی پر پر

پاییز عشق

                       نمیدونم کدوم حس  نشونی تو رو به من داد 

                                                      گذاره من عاشق به دره خونه تو افتاد

                       نمیدونم کدوم یاد عطره تن کدو باد      

                                                               عکسه تو رو تو قاب خاطره هام نشون داد   

                       نمیدونم کدوم دست کتابه غصه رو بست   

                                                                نگاهه من عاشق به چشمایه تو دل بست

                       نیازه هر نگاهم سایه و تکیه گاهم 

                                                                برایه با تو بودم   همیشه چشم به راهم

                       بیا تو فصله گلریز از عشق من نپرهیز 

                                                                بیا با من بهار شو بزن به قلبه پاییز